Tag: S

Kiedy Mędrcy ze Wschodu przyszli do Nowonarodzonego, to w Jego odnalezieniu pomogła im gwiazda. Na początku ukazała się im, a potem towarzyszyła w całej ich wędrówce. Bóg ich prowadził przez czytelny dla nich znak, który umieli właściwie odczytać i rozpoznać. Spotkanie z Panem stało się punktem zwrotnym w ich życiu: stali się w jednym momencie nowymi ludźmi i dlatego poszli do swojej ojczyzny inną już drogą, naznaczoną wiarą w Chrystusa. On ich pociągnął do siebie, a oni pozwoli się poprowadzić. Odkryli, że winni zanieść światu wieść o Królu, którego światło bije zdecydowanie mocniejszym blaskiem niż światło wszystkich królów tego świata.

» Read more

Współczesny człowiek często żyje bardzo daleko od Boga i nie może się do Niego zbliżyć o własnych siłach. Potrzebuje Ducha Świętego, który przez swoje namaszczenie czyni go zdolnym do wejścia na drogę spotkania ze Stwórcą. Pierwotny Kościół rozumiał od początku tę zasadę i dlatego posyłał Apostołów do miejsc, gdzie przyjęte zostało słowo Boże. Ci modlili się gorąco o napełnienie Duchem tych, którzy uwierzyli, wkładali na nich ręce i wypraszali Jego dary (por. Dz 8,14-17).

» Read more

Największym pragnieniem Pana jest mieć każdego z nas przy sobie i żyć w nieustannej bliskości z nami. Z naszej strony wiąże się to z koniecznością porzucania błędnych dróg, by wejść na tę właściwą, która do Niego prowadzi. Trzeba otwierać się na obecność Pocieszyciela i Jego moc, gdyż tylko wtedy odnajdziemy tę drogę i staniemy się dojrzałymi chrześcijanami, głęboko przemienionymi wewnętrznie. Duch mobilizuje nas do podjęcia pokuty i wzbudza pragnienie autentycznego nawrócenia. Jeśli pójdziemy za Jego głosem i pragnieniami, które nam podsuwa, doświadczymy wtedy napełnienia Bogiem. Podążymy za tym, co zbawienne dla nas, a odrzucimy wszystko, co prowadzić może do zguby.

» Read more

Człowiek wierzący nie jest sam w drodze do Boga, ponieważ towarzyszą mu ludzie ze swoją życzliwością i miłością. Wszyscy oni powinni starać się coraz bardziej o zespolenie ze sobą i o budowanie prawdziwej wspólnoty. Chrześcijańska zaś wspólnota nie jest tylko jednością osób, które do niej należą, ale jest przede wszystkim jednością serc i ducha. Dzieje Apostolskie podkreślają, że uczniowie „trwali w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i modlitwach” (Dz 2,42).

» Read more

Jest bardzo wiele niebezpieczeństw, które zagrażają każdego dnia ludziom wierzącym ze strony świata. Chrześcijanin winien o nich wiedzieć i zabiegać całym sercem, aby im nie ulec. Ulegnie zaś łatwo ten, kto zbytnio pochłonięty jest sprawami ziemskimi, zaczyna żyć po światowemu, bo jego myślenie dalekie jest wtedy od zamysłów Bożych. Zostaje porwany w nurt spraw typowo ludzkich, zapomina o Bogu, a to prowadzi do lekceważenia Jego Przykazań. Dlatego tak ważne jest uświadomienie sobie naszej odrębności od świata, bo przynależymy do Boga.

» Read more

Duch Święty, który mieszka w naszych sercach, ukierunkowuje nasze życie zawsze w stronę umiłowania tego co piękne, w stronę świętości. To jest Jego ważna rola zarówno w Kościele, jak i w pojedynczych członkach wspólnoty wierzących. On sam – trzykroć Święty – bardzo pragnie, abyśmy się otwierali na Jego łaski i dary, dzięki którym stajemy się przyjaciółmi Boga, czyli ludźmi świętymi. Tylko ludzie napełnieni Duchem, choć wcześniej byli poganami, gotowi będą ofiarować całkowicie swoje życie Bogu.

» Read more

Chrystus Pan zapowiadał swoim uczniom, że pośle im obiecanego Ducha Świętego, który będzie kontynuował Jego zbawcze dzieło. Dzięki Jego mocy, będą mogli przepowiadać owocnie Dobrą Nowinę i odważnie iść do świata. On im będzie wszystko przypominał i wszystkiego ich nauczy. Obietnica zesłania Pocieszyciela zrealizowała się w dzień Pięćdziesiątnicy, kiedy uczniowie „zostali napełnieni Duchem Świętym” i zaczęli głosić wielkie dzieła Boże (por. Dz 2, 1-11).

» Read more