Pokój serca

List do Galatów wymienia pokój jako trzeci owoc Ducha Świętego. Dla Greków słowo to miało znaczenie porządkowe i oznaczało ład panujący w danym środowisku ludzkim, o który troszczyć się miał wyznaczony urzędnik. W Nowym Testamencie pokój jest synonimem nie tylko wolności od kłopotów, ale oznaką największego dobra człowieka, jakim jest pokój serca. Doświadczają go ludzie, którzy mają świadomość, że ich losy są w ręku Boga. On przecież nie zostawi bez pomocy ufającym Mu, ale będzie zawsze podawał swoją dłoń. Dlatego „szalom” – pokój, jest połączeniem w jedno wszystkich dóbr, jakie człowiek może posiadać. Jest pełnią dobra, jest zbawieniem, którego się wyczekiwało i pragnęło. Życzyć komuś pokoju oznacza pragnienie ofiarowania mu tego, co najlepsze. Sam Chrystus Pan zachęcał posyłanych przez siebie uczniów, aby pozdrawiali odwiedzanych gospodarzy słowami: „pokój temu domowi”. Dar pokoju jest synonimem dobrobytu i szczęśliwości, otrzymywanym od Boga, jest znakiem Jego żywej obecności. Pierwszym darem zmartwychwstałego Pana dla uczniów był właśnie pokój, który zrodził wielką radość (por. J 20,19). Ten dar wlał w ich serce pewność, że Pan będzie z nimi i zatroszczy się o ich przyszłość. Apostoł Narodów powie o Chrystusie Panu, że „On jest naszym pokojem” (Ef 2,14), dlatego potrafi burzyć mury wrogości między ludźmi i prowadzić ich do jedności. Sam Pan mówi, że tylko On daje prawdziwy pokój (por. J 14,27) i tylko w Nim go znajdziemy. Św. Paweł jest przekonany, że ci, którzy radują się w Panu, odznaczają się łagodnością wobec innych, nie są zbytnio zatroskani o jutro, to oni będą nosicielami pokoju Bożego (por. Flp 4,7). Wynika z tego, że serce człowieka radosnego, łagodnego i ufnego jest najlepszym środowiskiem, w którym może zagościć Boży pokój. Ważne jest, aby miłująca się wspólnota chrześcijańska starała się „zachowywać jedność Ducha dzięki więzi, jaka jest pokój” (Ef 4,3). Kto otwiera serce na tchnienie Ducha, doświadczać będzie wielkiego pokoju i zaniesie go innym.

Bp Stanisław Jamrozek