Rozpoznawanie znaków

Kiedy Mędrcy ze Wschodu przyszli do Nowonarodzonego, to w Jego odnalezieniu pomogła im gwiazda. Na początku ukazała się im, a potem towarzyszyła w całej ich wędrówce. Bóg ich prowadził przez czytelny dla nich znak, który umieli właściwie odczytać i rozpoznać. Spotkanie z Panem stało się punktem zwrotnym w ich życiu: stali się w jednym momencie nowymi ludźmi i dlatego poszli do swojej ojczyzny inną już drogą, naznaczoną wiarą w Chrystusa. On ich pociągnął do siebie, a oni pozwoli się poprowadzić. Odkryli, że winni zanieść światu wieść o Królu, którego światło bije zdecydowanie mocniejszym blaskiem niż światło wszystkich królów tego świata.

» Read more

Moc do walki

Współczesny człowiek często żyje bardzo daleko od Boga i nie może się do Niego zbliżyć o własnych siłach. Potrzebuje Ducha Świętego, który przez swoje namaszczenie czyni go zdolnym do wejścia na drogę spotkania ze Stwórcą. Pierwotny Kościół rozumiał od początku tę zasadę i dlatego posyłał Apostołów do miejsc, gdzie przyjęte zostało słowo Boże. Ci modlili się gorąco o napełnienie Duchem tych, którzy uwierzyli, wkładali na nich ręce i wypraszali Jego dary (por. Dz 8,14-17).

» Read more

Porzucanie błędnych dróg

Największym pragnieniem Pana jest mieć każdego z nas przy sobie i żyć w nieustannej bliskości z nami. Z naszej strony wiąże się to z koniecznością porzucania błędnych dróg, by wejść na tę właściwą, która do Niego prowadzi. Trzeba otwierać się na obecność Pocieszyciela i Jego moc, gdyż tylko wtedy odnajdziemy tę drogę i staniemy się dojrzałymi chrześcijanami, głęboko przemienionymi wewnętrznie. Duch mobilizuje nas do podjęcia pokuty i wzbudza pragnienie autentycznego nawrócenia. Jeśli pójdziemy za Jego głosem i pragnieniami, które nam podsuwa, doświadczymy wtedy napełnienia Bogiem. Podążymy za tym, co zbawienne dla nas, a odrzucimy wszystko, co prowadzić może do zguby.

» Read more

Komunia w Duchu

Człowiek wierzący nie jest sam w drodze do Boga, ponieważ towarzyszą mu ludzie ze swoją życzliwością i miłością. Wszyscy oni powinni starać się coraz bardziej o zespolenie ze sobą i o budowanie prawdziwej wspólnoty. Chrześcijańska zaś wspólnota nie jest tylko jednością osób, które do niej należą, ale jest przede wszystkim jednością serc i ducha. Dzieje Apostolskie podkreślają, że uczniowie „trwali w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i modlitwach” (Dz 2,42).

» Read more

Nasza odrębność od świata

Jest bardzo wiele niebezpieczeństw, które zagrażają każdego dnia ludziom wierzącym ze strony świata. Chrześcijanin winien o nich wiedzieć i zabiegać całym sercem, aby im nie ulec. Ulegnie zaś łatwo ten, kto zbytnio pochłonięty jest sprawami ziemskimi, zaczyna żyć po światowemu, bo jego myślenie dalekie jest wtedy od zamysłów Bożych. Zostaje porwany w nurt spraw typowo ludzkich, zapomina o Bogu, a to prowadzi do lekceważenia Jego Przykazań. Dlatego tak ważne jest uświadomienie sobie naszej odrębności od świata, bo przynależymy do Boga.

» Read more

W stronę świętości

Duch Święty, który mieszka w naszych sercach, ukierunkowuje nasze życie zawsze w stronę umiłowania tego co piękne, w stronę świętości. To jest Jego ważna rola zarówno w Kościele, jak i w pojedynczych członkach wspólnoty wierzących. On sam – trzykroć Święty – bardzo pragnie, abyśmy się otwierali na Jego łaski i dary, dzięki którym stajemy się przyjaciółmi Boga, czyli ludźmi świętymi. Tylko ludzie napełnieni Duchem, choć wcześniej byli poganami, gotowi będą ofiarować całkowicie swoje życie Bogu.

» Read more

Jesteśmy świątynią Ducha

Uczniowie Pańscy powinni zawsze przypominać sobie, że są mieszkaniem Ducha Świętego, ponieważ „wszyscyśmy w jednym Duchu zostali ochrzczeni…, wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem” (1 Kor 12, 13). Św. Paweł przypomina, że Pocieszyciel zstąpił w chwili chrztu do naszego serca i mieszka w nim, co prowadzić powinno do duchowej zażyłości z Nim i nowego sposobu życia. Duch Boży to przecież Duch Chrystusa, a kiedy gości On w duszy, to prowadzi do głębokiej przyjaźni z Panem.

» Read more

Nasza nadzieja

Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swojego Syna, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg zesłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła Abba, Ojcze” (Ga 4, 4-6). Te słowa podsuwa nam do refleksji Kościół w pierwszy dzień Nowego Roku, kiedy obchodzimy uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki. Maryja zrodziła Bożego Syna, którego misją było – jak mówi św. Paweł – wykupienie nas spod przepisów Prawa i uczynienie przybranymi dziećmi Bożymi.

» Read more

Tajemnica wcielenia

Boże Narodzenie jest dla nas wyjątkową okazją, by na nowo pochylić się nad miłością Boga, który – przez przyjście na świat swojego Syna – stał się bardzo bliski każdemu z nas. Z tajemnicą Wcielenia bardzo ściśle związany jest Duch Święty, o czym przypomina nam Ewangelia. Maryja dowiaduje się w chwili zwiastowania od archanioła Gabriela, że Duch Święty zstąpi na Nią i moc Najwyższego osłoni Ją. Święty, który się z Niej narodzi, będzie nazwany Synem Bożym (por. Łk 1, 35). Podobne potwierdzenie usłyszy Józef we śnie: „Z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło” (Mt 1, 20).

» Read more

Obietnica

Chrystus Pan zapowiadał swoim uczniom, że pośle im obiecanego Ducha Świętego, który będzie kontynuował Jego zbawcze dzieło. Dzięki Jego mocy będą mogli przepowiadać owocnie Dobrą Nowinę i odważnie iść do świata. On im będzie wszystko przypominał i wszystkiego ich nauczy. Obietnica zesłania Pocieszyciela zrealizowała się w dzień Pięćdziesiątnicy, kiedy uczniowie „zostali napełnieni Duchem Świętym” i zaczęli głosić wielkie dzieła Boże (por. Dz 2, 1-11).

» Read more

1 3 4 5 6