Króluj nam, Chryste!
W Krakowie, w piątek 6 marca 2020 r., odszedł do Pana w wieku 92 lat prof. dr hab. inż. Stanisław Kasprzyk. Prawy Polak, oddany Jezusowi Królowi Polski i Ojczyźnie. Emerytowany wykładowca, głównie mechaniki i matematyki, pracujący całe swoje życie na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Wychowawca kilku pokoleń młodzieży, w tym wielu pracowników naukowych.
Cały tekst: Wspomnienie – prof. S. Kasprzyk
Przemówienie Legata Papieskiego J. Em. Ks. Kardynała Prymasa Hlonda
Na zakończenie Kongresu
Eminencje! Ekscelencje! Panie, Panowie!
Międzynarodowy Kongres Chrystusa Króla czuł się dobrze w klimacie polskim i w poznańskiej atmosferze wiary, zaufania, braterskości. Dostojny pod egidą Papiestwa, wysoko odznaczony obecnością oficjalnego Delegata Rządu, uświetniony udziałem słynących i sympatycznych Purpuratów, ubarwiony godnością tylu Arcypasterzy i dygnitarzy kościelnych, upiększony godnością przedstawicieli wszystkich władz, promienny umysłową elitą kraju i znakomitościami katolickimi tylu narodów, wstawiony w urbanistyczne odświętne piękno Poznania i okolony entuzjastycznymi tłumami XVII Wielkopolskiego Zjazdu Katolickiego, Kongres ten – urósł do znaczenia ewenementu takiego, o jakim pisał w liście apostolskim Ojciec święty. Był katolicki, międzynarodowy, zielonoświątkowy a zarazem jakby nasz, swobodny, serdeczny, wykwintny. Magistralne wykłady mówców Kongresowych i treściwe referaty przedstawicieli krajowych rzuciły na ponure zagadnienie bezbożnictwa snopy nowego światła. Dowiedzieliśmy się nieznanych motywów i powiązań przyczynowych a przede wszystkim nauczyliśmy się patrzeć na bezbożnictwo z nowych punktów widzenia, konstatując w świetle faktów i nauki, jak bezapelacyjne są wskazania papieskie w tym przedmiocie.
Ks. Krzysztof Góźdź
Requiem za śp. ks. Czesława Stanisława Bartnika,
Archikatedra Lubelska, 24.03.2020
Ekscelencjo, najdostojniejszy Księże Arcybiskupie,
Magnificencjo, czcigodny Księże Rektorze Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego,
Spectabilis, Księża Dziekani,
Czcigodni Księża i Siostry zakonne,
Bracia i Siostry przy odbiornikach radiowych i telewizyjnych
dzięki życzliwości TV Trwam, Radia Maryja i Archidiecezji Lubelskiej!
Gromadzi nas dziś na Eucharystii wdzięczna pamięć o ks. profesorze Czesławie Stanisławie Bartniku, wybitnym teologu, niezwykłym patriocie, wielkim kapłanie i dobrym prostym człowieku! Zegar jego życia zatrzymał się w minioną sobotę, 21 marca 2020 roku, w późnych godzinach wieczornych, dokładnie o 21.20. Ks. Bartnik przeżył niemal 91 lat. Jest to wielka łaska, że tak długo pośród nas żył i karmił nas zdrową nauką, utwierdzając nas w tym, że Bóg istnieje, że w Jezusie Chrystusie objawił swoje prawdziwe oblicze i że nas bezgranicznie kocha, ponieważ oddał za nas swoje życie.
Przemówienia Legata Papieskiego
J. Em. Ks. Kardynała Prymasa Hlonda
Na zebraniu inauguracyjnym
Eminencje, Panie Ministrze, Ekscelencje, Panie, Panowie!
Po obwieszczeniu przepysznego listu, którym Ojciec święty uczcił Międzynarodowy Kongres Chrystusa Króla w Poznaniu, niemal zuchwałe i zbyteczne staje się słowo Legata. Pismo apostolskie bogato wyczerpuje ideę i założenia Kongresu. A jakież znaczenie przyznaje Papież temu Zjazdowi! Jakie nadzieje w nim pokłada! Nie można było ani Kongresu dowodniej uzasadnić, ani dokładniej określić jego zadań, ani szczęśliwiej odwołać się do katolickich inicjatyw a w szczególności do polskich ambicji apostolskich.
W trudnych czasach dla Polski, w chwili zmagania się z ideologiami LGBT i ideologią ekologizmu oraz pandemią koronawirusa, w marcu odeszły z tego świata – i to nie za sprawę koronawirusa – dwie osoby niezmiernie ważne dla sprawy Intronizacji Jezusa Króla Polski. Osoby ważne w kluczowych momentach batalii o to, aby Pana Jezusa uroczyście uznać Królem Polski, co nastąpiło 19 listopada 2016 r. w Krakowie-Łagiewnikach, chociaż nie wszyscy chcą o tym pamiętać (duchowni i świeccy). Dzisiaj dziwi to szczególnie, bo to milowy krok w najnowszej historii Polski, do którego zwłaszcza teraz należy się często odwoływać.
List Ojca Św. do Kongresu
Ukochanemu Synowi Naszemu
Augustowi Tytułu Najśw. Marii Panny Pokoju
Świętego Rzymskiego Kościoła Prezbiterowi Kardynałowi
HLONDOWI
Arcybiskupowi Gnieźnieńskiemu i Poznańskiemu
Pius Papież XI
Ukochany Synu Nasz, pozdrowienie Tobie i Apostolskie Błogosławieństwo.
Wielką radość sprawia nam stwierdzenie, że na niwie całego Kościoła wydała nieprzebrane owoce Encyklika ,,Quas primas” o królewskiej władzy Zbawiciela Naszego i o ustanowieniu święta Chrystusa Króla, którą obwieściliśmy przed dwunastu prawie laty. Pomiędzy innymi skutkami Naszego pisma sprawia nam szczególne ukontentowanie bardzo mądra i zbawienna uchwała pewnego grona duchownych, którzy postanowili co pewien czas urządzać ku czci Chrystusa Króla szczególne Kongresy, mające za wyłączne zadanie badać sposoby realizacji Naszych myśli w tym względzie, mianowicie by królewska godność Zbawiciela Naszego została przez wszystkich uznana i by publiczne życie wszelkich narodów poddało się najsłodszemu panowaniu Boskiego Króla. Skromne były ramy czterech pierwszych tego rodzaju zjazdów, gdy tymczasem piąty Kongres, zbierający się w nadchodzącym miesiącu czerwcu w ważnym mieście Poznaniu, zgromadzi z całego świata katolickiego liczne zastępy tych, którzy gorąco pragną Chrystusowego panowania.
Ukochanemu Synowi Naszemu
Augustowi Tytułu Najśw. Marii Panny Pokoju
Świętego Rzymskiego Kościoła Prezbiterowi Kardynałowi
H L O N D O W I
Arcybiskupowi Gnieźnieńskiemu i Poznańskiemu
Pius Papież XI
Ukochany Synu Nasz,
pozdrowienie Tobie i Apostolskie Błogosławieństwo.
W świeżym liście Naszym, wysłanym do Ciebie z początkiem bieżącego miesiąca a mianowicie w uroczystość Znalezienia świętego Krzyża, obszernie i szczegółowo wyłożyliśmy i wyjaśniliśmy, jak poważne korzyści zapowiada pierwszy Kongres Międzynarodowy, który gorliwie i niestrudzenie przygotowuje się ku czci Chrystusa Króla w sławnym polskim mieście Poznaniu. W międzyczasie dowiedzieliśmy się, że niemała liczba Biskupów, a między nimi także kilku Kardynałów, oraz bardzo wielu gorliwych katolików tak z szeregów duchowieństwa jak i z laikatu wszystkich krajów połączy się na tym zjeździe z poznańskimi katolikami.
Działalność Dzieła Intronizacji Jezusa Chrystusa Króla, kwestia nadania Dziełu osobowości prawno-kościelnej oraz planowany w tym roku Kongres Chrystusa Króla i podkreślenie jedności Dzieła z Kościołem katolickim były głównymi tematami spotkania abp. Stanisława Gądeckiego Przewodniczącego Episkopatu z bp. Stanisławem Jamrozkiem, delegatem KEP ds. Ruchów, Grup, Wspólnot i Stowarzyszeń Intronizacji Jezusa Chrystusa oraz przedstawicielami Ogólnopolskiego Dzieła Intronizacji Jezusa Chrystusa Króla. Spotkanie miało miejsce w środę, 5 lutego w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie.
Czytaj więcej…
Św. Paweł, który był człowiekiem ogromnej wiary, przypomina wszystkim uczniom, że powtórne przyjście Pana powinno napełniać ich radością. Poucza, że „dzień Pański”, przyjdzie niespodziewanie, tak jak złodziej w nocy (por. 1 Tes 5,2). Poprzedzony ten dzień będzie dwoma wydarzeniami: odstępstwem od wiary i objawieniem się człowieka nieprawości: „Dzień ten nie nadejdzie, dopóki nie przyjdzie najpierw odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia, który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, o nazywa się Bogiem” (2 Tes 2,3-4). Ten „syn nieprawości” dokonywał będzie kłamliwych cudów i znaków, aby wielu odwieść od prawdziwego Boga. Dadzą się zwieść ci, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale znaleźli upodobanie w nieprawości. Niegodziwiec postawi siebie wyżej niż Boga i wielu pójdzie jego śladami, porzucając drogę wiary. Jednak Chrystus Pan zgładzi go definitywnie tchnieniem ust swoich w dniu swego przyjścia, ponieważ jest zdecydowanie mocniejszy od niego (por. 2 Tes 2,8-12). Apostoł wie, że Pan powróci, dlatego trzeba się na ten powrót przygotować. W jaki sposób? Najlepiej przez nieustanną czujność, której przejawem jest trzeźwość umysłu, przyoblekanie się w zbroję światła, w samego Chrystusa. Dlatego chrześcijanin nie może pozwolić sobie na senność, gdyż jest synem dnia i światłości. W perspektywie paruzji winien również nabierać dystansu do propozycji otaczającego go świata, bo przecież „przemija postać tego świat” (1 Kor 7,31). Człowiek wierzący ma z zaangażowaniem serca troszczyć się też o codzienną świętość, która pozwoli mu na uwielbianie przychodzącego Pana razem z orszakiem świętych i aniołów (por. 1 Tes 3,13; 2 Tes 1,10). Tylko osobista świętość pozwala na włączenie nas do takiego grona. Wizja bycia z Panem mobilizuje wierzących do ufnego przeżywania doświadczeń. Paweł powie, że „cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić” (Rz 8,18). Czuwajmy zatem przy Panu i nabierajmy ducha, bo zbliża się nasz zbawienie!
Bp Stanisław Jamrozek
