Porozumienie Polskie

Porozumienie Polskie jest partią polityczną, założoną w 2000 roku. Po raz ostatni brało udział w wyborach w imieniu własnym w 2005 roku. Dziś nie jest stronnictwem licznym. Skupia też grono osób nieformalnie związanych z Porozumieniem, mających status jego przyjaciół. Obecne formy pracy Porozumienia Polskiego to studium spraw polskich, przekazywanie wiedzy politycznej, uczestnictwo w inicjatywach dla dobra Polski i Kościoła. Członkowie Porozumienia spotykają się raz lub dwa razy do roku na rekolekcjach, poświęconych modlitwie i rozmowie o sprawach Polski i Kościoła. Raz na trzy lata odbywa się Zjazd zwyczajny i wybory władz.

Uwielbienie Jezusa Chrystusa jako Króla i pragnienie, by Polska była rzeczywistym Królestwem Jego i Jego Niepokalanej Matki, jest obecne w Porozumieniu Polskim począwszy od aktu założycielskiego, poprzez kolejne akty intronizacji Chrystusa, dokonywane przy okazji zjazdów i rekolekcji. W marcu 2013 r. przedstawiciele Porozumienia wspólnie z przedstawicielami innych środowisk skierowali do Biskupów pismo w sprawie intronizacji Jezusa Chrystusa. Jako konsultanci brali udział w pracach Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych KEP, powołanego w lipcu tego samego roku. Współpracują z Delegatem KEP ds. Ruchów Intronizacyjnych. Porozumienie Polskie w dniu 19 listopada 2016 roku ze swym sztandarem brało udział w Jubileuszowym Akcie przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana.
Za szczególnie ważne Porozumienie ma stwierdzenie zawarte w Komentarzu KEP do Aktu, że nie jest on zwieńczeniem, lecz początkiem dzieła intronizacji Jezusa Chrystusa w Polsce i w narodzie polskim. Przed nami wielkie i ważne zadanie. Jego realizacja zakłada szerokie otwarcie drzwi Jezusowi, oddanie Mu swego życia, przyjęcie tego, co nam oferuje i dzielenie się Nim z innymi. Chodzi o umiłowanie Jezusa do końca, zawierzenie Mu naszych rodzin, podejmowanie posługi miłości miłosiernej oraz realizację Ewangelii we wszelkich wymiarach życia, nie wykluczając jego aspektu ekonomicznego, społecznego i politycznego. Zapewne ustałyby liczne nieporozumienia i spory w kwestiach intronizacyjnych, gdyby to stwierdzenie Biskupów zostało poważnie potraktowane i przemyślane.
P
rzedstawiciele Porozumienia Polskiego podnosili wielokrotnie kwestię przywrócenia powszechnej katechezy dorosłych. Bez przywrócenia tej katechezy Polska nie odbuduje właściwej sobie cywilizacji chrześcijańskiej. Wzory życia i zachowań wynikające z Objawienia Bożego i prawa naturalnego od dawna podlegają celowej i systemowej destrukcji. Dzieje się tak nie tylko w Polsce, ale w całym świecie. Jest to groźne dla zbawienia bardzo wielu. Jest to również groźne dla wielu narodów, w tym dla Polski, której kultura i siła społeczna wyrasta z katolicyzmu. Polska nie przetrwa bez wierności prawu Bożemu. Natomiast odbudowując cywilizację chrześcijańską utrwali swój byt i stanie się ważną pomocą dla wielu innych narodów. Stąd członkowie Porozumienia dużo modlą się za Polskę, a na podstawie uchwały zjazdowej uczestniczą w krucjacie różańcowej za Ojczyznę.
W czasie prac nad projektem zmian Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej Porozumienie zwróciło się do Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej z prośbą o rozważenie zmiany zapisu konstytucyjnego o podstawie prawa. Artykuł 2 Konstytucji stwierdza, że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Zdanie to zawiera sugestię, że prawo jest jedynie pochodną ludzkiego stanowienia i ustroju, a sprawiedliwość urzeczywistniana jedynie w zakresie „sprawiedliwości społecznej”. Zapis ten, będąc spuścizną marksizmu, sytuuje pojęcia sprawiedliwości i prawa poza obszarem kultury polskiej.
Sprawiedliwość jest oddaniem każdemu tego, co jemu należne, a prawo jest konsekwencją prawdy o rozumnej, wolnej i społecznej naturze człowieka. W działaniu państwa to głównie poprzez prawo rozpoznajemy, co komu należne, a wypełniając je, czynimy sprawiedliwość. Proponowaliśmy zatem rozdzielenie zapisów o prawie i ustroju do odrębnych Artykułów Konstytucji. Zapis o prawie powinien poprzedzać ten o ustroju politycznym, bo zasady i instytucje ustrojowe są dziełem prawa.
Proponowaliśmy zapisać w Artykule 2 Konstytucji, że: Rzeczpospolita Polska jest państwem prawa. Prawo jest nakazem rozumu czynienia tego, co konieczne dla realizacji dobra wspólnego. Postanowienia niezgodne z prawem naturalnym nie stają się prawem. Proponowaliśmy zapisać w osobnym Artykule, że: Rzeczpospolita Polska jest państwem demokratycznym, w którym obywatele w wyborach przewidzianych prawem wskazują komu powierzają wykonywanie władzy publicznej.
Przedstawiciele Porozumienia Polskiego brali udział w przygotowaniu obywatelskiego projektu ustawy o pełnej prawnej ochronie życia dzieci poczętych, który niestety został odrzucony przez większość sejmową w październiku 2016 roku. Stosunek do postulatu pełnej prawnej ochrony życia dzieci poczętych jest traktowany przez Porozumienie jako zasadniczy test rzeczywistej wierności prawu naturalnemu i cywilizacji chrześcijańskiej. 

Jan Łopuszański
Prezes Porozumienia Polskiego